مردى عرب خدمت رسول اکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلّم‏ رسید تا قرآن بیاموزد. پس از رسیدن به آیه‏ى « فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَه » منقلب شد و در حالى‏که این آیات را زیر لب زمزمه مى‏کرد، مجلس را ترک کرد. اصحاب متعجّب شدند و به پیامبر صلى الله علیه وآله وسلّم‏ عرضه داشتند: چرا این اعرابى چنین کرد و رفت؟ حضرت رسول اکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلّم فرمود: «اِنْصَرَفَ الرَّجُلُ وَ هُوَ فَقیه»،یعنى؛ این آیه را خوب فهمید؛ فقیه شد و رفت! این شخص براى قبول اسلام و تحقيق پيرامون آن، نزد حضرت رسول اکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلّم آمد.حضرت رسول اکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلّم يكى از اصحاب را مأمور كرد كه به او قرآن ياد دهد، استاد مشغول تعليم قرآن شد و ابتدا سوره زلزال را برايش خواند تا رسيد به اين آيه (فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة خَيْرًا يَرَهُ * وَ مَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة شَرًّا يَرَهُ)، وقتى سخن قارى به اين جا رسيد، مرد گفت: "يكفينى"، يعنى؛ بس است. سپس بلند شد و رفت. به او گفته شد: حرف هاى ناگفته بسيار است. گفت: من آن چه مى بايست بفهمم، فهميدم و حقيقت بر من آشكار گشت. حضرت رسول اکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلّم نيز در مورد آن مرد كه كار سال ها تربيت و پرورش را در چند لحظه تدبّر انجام داد فرمود: «إنصرف الرّجل و هو فقيه؛ آن مرد رفت در حالى كه فقيه و فهميده شد».

بحار الانوار، ج 89، ص 107، باب فضل التدبر فى القرآن.